Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια «αναπηρία» στην ψυχή τους. Υπάρχουν άνθρωποι που δυσκολεύονται όσο τίποτε άλλο να δεχθούν ότι έχουν κάνει λάθος.

Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως βασανίζουν τους γύρω τους και χωρίς να το καταλαβαίνουν βασανίζουν τον εαυτό τους. Ο εγωϊσμός είναι μία από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του ανθρώπου. Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση είναι, ότι ο εγωιστής άνθρωπος, συνήθως είναι σκληρός και απρόσιτος. Συνήθως δεν παραδέχεται τα λάθη του κι έτσι διεκδικεί και κερδίζει περισσότερα στη δουλειά και στις σχέσεις του. Ας δούμε όμως γιατί μας συμφέρει, γιατί μας βολεύει να παραδεχόμαστε τα λάθη μας.

1. Είναι βλακεία! Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, ο ορισμός της ανοησίας είναι να προσπαθείς ξανά και ξανά με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια μέθοδο να πετύχεις διαφορετικά αποτελέσματα. Όταν δεν αντιλαμβάνεσαι, όταν δεν παραδέχεσαι ότι έχεις κάνει λάθος εγκλωβίζεσαι στην ανηφόρα του Τάνταλου κι ανεβοκατεβαίνεις το μονοπάτι της βλακείας.  Ας δούμε τον Thomas Edison, ο οποίος πριν ανακαλύψει την ηλεκτρική λυχνία, έκανε δεκάδες αποτυχημένες προσπάθειες. Αν λοιπόν αυτός ο φωτισμένος, επίμονος άνθρωπος ήταν εγκλωβισμένος στον εγωισμό του, σήμερα θα είμαστε ακόμα με τις δάδες και τα κεριά…. Οπότε, αν θέλεις να προχωρήσεις στη ζωή σου, παρατήρησε τα λάθη σου, παραδέξου τα και κάνε χωρίς εγωισμό, τις απαραίτητες διορθώσεις.
2. Χαλάς τις σχέσεις σου. Όταν οι άλλοι αντιλαμβάνονται ότι έχουν να κάνουν μ’ έναν εγκλωβισμένο, εγωπαθή βλάκα, κόβουν ρόδα μυρωμένα. Σε πιο απλά λόγια απομακρύνονται από κοντά σου και βιώνεις την μοναξιά. Ποιος άραγε, θέλει έναν υπάλληλο, έναν συνεργάτη, ένα συνέταιρο, που δεν παραδέχεται και δεν διορθώνει τα λάθη του; Ότι κι αν λες, όσο κι αν θέλεις, να προχωρήσετε παρακάτω, το αγκάθι, το βουνό στη σχέση, ειδικά αν επαναλαμβάνεται, αποτελεί εμπόδιο να πάτε παρακάτω. Το ξέρω, ότι εσύ θέλεις να το θάψεις κάτω από το χαλί, το ξέρω ότι προτιμάς να το ξεχάσετε και να μην ασχοληθείτε ξανά, μέχρι την επόμενη φορά που θα κάνεις τα ίδια, όμως οι άλλοι δεν σου χρωστάνε. Δεν θέλουν να συνεργάζονται ή να ζουν μ’ έναν βλάκα εγωιστή. Οι άνθρωποι κουράζονται από την επανάληψη. Αν σε κατατάξουν στον πάνθεο της βλακείας, θα είναι δύσκολο να κατέβεις από τον άβολο θρόνο που δεν σ’ αφήνει να φτιάξεις τις σχέσεις σου και να είσαι χαρούμενος.
3. Γίνεσαι δυνατός. Ετυμολογικά η λέξη συγγνώμη, προέρχεται από το συν + γιγνώσκω. Δηλαδή γιγνώσκω = μαθαίνω κι αυτό είναι (συν) υπέρ μας.  Όταν δούμε το λάθος μας και ζητήσουμε ταπεινά συγγνώμη, χωρίς υποκρισία, σίγουρα κάτι μαθαίνουμε. Όταν μαθαίνουμε οτιδήποτε, προχωράμε μπροστά, γινόμαστε πιο δυνατοί. Όταν δεν φοβόμαστε να ζητήσουμε συγγνώμη, κερδίζουμε άμεσα την εκτίμηση των ανθρώπων που είναι κοντά μας. Την εκτίμηση των συνεργατών, την εκτίμηση των φίλων, την εκτίμηση των ανθρώπων μας. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι μπορούν να βασιστούν επάνω μας και μία ειλικρινής συγγνώμη, κατά κανόνα τυγχάνει της αποδοχής των γύρω μας. Στην ουσία δημιουργούμε την αντίληψη στους γύρω μας, ότι κοντά μας μπορούν να νιώθουν ασφάλεια.
4. Εξαγνίζεσαι! Είναι σπουδαίο να μαλώνουμε τον εαυτό μας στην αέναη προσπάθεια της προσωπικής βελτίωσης. Δεν έχει νόημα να χάνεις ατέλειωτες ώρες στο internet, διαβάζοντας άρθρα αυτοβελτίωσης και προσωπικής ανάπτυξης, γεμάτα με τσιτάτα, αν κάποια από αυτά δεν τα κάνεις πράξη. Γνώθι σαυτόν. Κατά τον αρχαίο φιλόσοφο Σωκράτη, αν δεν μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου, είναι αδύνατον να τον φροντίσεις. Ποιος όμως μπορεί να γνωρίσει τον εαυτό του, όταν εθελοτυφλεί, όταν αρνείται, όταν αδυνατεί να παραδεχθεί τα λάθη του; Τη στιγμή που θα  δεχθούμε τα λάθη μας δημόσια, μ’ έναν μαγικό τρόπο εξαγνιζόμαστε, ξεκινάμε από την αρχή. Είναι μαγική αυτή η αίσθηση που λύνει με μιας τα προβλήματα στις σχέσεις μας, που μας αναγεννά, που μας δίνει νέα ζωή.
5. Η μπάλα στην εξέδρα. Όταν αντιλαμβάνεσαι το λάθος σου και ζητάς ειλικρινή συγγνώμη, ταυτόχρονα δηλώνεις ότι θα διορθώσεις τα πράγματα. Αν ο αποδέκτης της συγγνώμης, βρίσκει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την ειλικρίνειά σου και την ανωτερότητά σου , παίρνει αυτός το σκήπτρο της βλακείας. Οπότε ζητώντας συγγνώμη, έχουμε την δυνατότητα να ελέγξουμε τον χαρακτήρα των ανθρώπων που μας περιβάλλουν και να αφήσουμε να εκτεθούν εκείνοι οι οποίοι, δεν έχουν τη δύναμη ψυχής που απαιτείται για να δεχθούν τη μεταμέλεια κάποιου και να προχωρήσουν. Φυσικά δεν μιλάμε για ανυπέρβλητες σοβαρές πράξεις, που έβλαψαν σοβαρά τους γύρω μας,  αλλά για μικρά ανθρώπινα λάθη στη δουλειά και στις σχέσεις μας που χρειάζονται μικρές διορθώσεις.
6. Ο φόβος. Πράγματι, οι εγωιστές είναι φοβισμένα ανθρωπάκια. ‘Όσο κι αν προσπαθούν να αποδείξουν με τη στάση τους ακριβώς το αντίθετο η αλήθεια είναι ότι είναι αδύναμοι. Σίγουρα έχουν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, χωρίς κάποιον σοβαρό λόγο που να το πιστοποιεί. Φοβούνται να παραδεχθούν ακόμα και στον εαυτό τους, ότι έκαναν λάθος.  Θεωρούν ότι όλοι οι άλλοι δεν θα καταλάβουν το λάθος τους και δεν θα απαιτήσουν μια συγγνώμη, ως ελάχιστο δείγμα κοινωνικής συμπεριφοράς. Όμως όοοοχι, δεν θα απολογηθούν. Πιστεύουν ότι αν δεν το εκφράσουν, αν δεν το παραδεχτούν δεν θα γίνει πραγματικότητα. Έτσι εγκλωβίζονται στον μοναχικό τους δρόμο και τορπιλίζουν κάθε τους σχέση, πιστεύοντας ότι οι άλλοι είναι ανόητοι.

Κλείνοντας να πούμε ότι αντιλαμβανόμαστε τη δυσκολία κάποιου να σπάσει αυτή την περιοριστική συμπεριφορά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να συνειδητοποιήσει κανείς πόσα χάνει στις σχέσεις του. Αν το δει αποκλειστικά και μόνο με γνώμονα το συμφέρον του, είναι βέβαιο ότι θα προσπαθήσει. Αρκεί κάποιος να το δοκιμάσει για κάτι μικρό. Σε κάτι ανώδυνο, σε κάποιον δικό μας άνθρωπο πρέπει να δεχθούμε το λάθος μας, πριν ακόμα μας το ζητήσουν. Τα συναισθήματα που θα νιώσουμε είναι μεγαλειώδη και απρόσμενα. Ένας νέος όμορφος κόσμος θα απλωθεί γι’ εμάς και σύντομα θα βιώσουμε την εκτίμηση, την αποδοχή, τη συμπάθεια και την επιτυχία!